وقتایی که در اثر بهم ریختگی افکارم اوضاع خونه بهم میریزه؛ از شدت تلنبار شدن کارها روی هم دچار استرس می شم و چنان احساس عجز رخنه می کنه توی وجودم که فکر می کنم من عُرضه رسیدگی به این همه کار رو ندارم. همسر قصد داشت بره بیرون و ماهک هم یک سره اصرار می کرد بریم کوه. من اما می خواستم خونه بمونم و کار کنم. میدونستم از استرس بهم ریختگی خونه بهم خوش نمی گذره. وقتی رفتن تلویزیون رو خاموش کردم. گوشی رو کنار گذاشتم و بعد از اینکه برای آرامش خودم رو به یک لیوان شیرکاکادوی داغ توی خلوت مهمون کردم؛ مشغول جمع و جور کردن شدم. اونقدر مشغول بودم که وقتی همسر و ماهک برگشتن؛ نفهمیدم بیشتر از یک ساعت از رفتن شون گذشته. به نظرم می رسید خیلی زود برگشتن چون من هنوز خیلی کارهام رو انجام نداده بودم. الان اوضاع خونه بهتر شده اما من آرمش لم رو بدست نیاوردم. به گمونم امروز کلا از اون روزایی بوده که آدم بی جهت دلواپسِ و نمی دونه چرا وگرنه کمی بهم ریختگی که استرس نداره؟!!!! الان که فکر می کنم از همون اول صبح که مشغول خورد کردن فلفل دلمه ای های رنگی شدم؛ درونم آروم نبود. حتی فیلم دیدن، کتاب خوندن، خوابیدن، خلوت کردن و به انجام رسوندن کارها هم کمکی به بهتر شدنش نکرد و امید آخرم نوشتن هستش. گاهی فقط چند خط نوشتن همه چیز رو زیر و رو می کنه. مثل نوشتن پست "بگو اگر به جایی نمی رسد فریاد". بعد از سالها با نوشتن هم چند خط چنان گشایشی در افکار و احساسم ایجاد شد که آرزو می کردم ای کاش زودتر در موردش می نوشتم.
این روزها تفاوت های خوبی نمایان شدند. اینقدر که وقتی کسی در بزند دیگر نگران سر و وضع خونه نیستم و خیالم از لباس پوشیدنم راحت است. تنها مشکلی که مانده وضع موهای حالت دار دوست داشتنی ام است. بعد از حمام یک قسمتهایش چنان فر می خورد انگار که بابلیس کردم. همین باعث میشه دلم نیاد سشوار بزنم چون عاشق حالتشان هستم. اما روز بعد دیگر به اون خوش فرمی نیست و من معمولا فراموش می کنم سشوار بزنم و طبق عادت سه سالی که از تولد ماهک می گذشت فقط با یک کلپیس جمع می کنم بالای سرم. واقعا حوصله و وقت سشوار زدن نداشتم. حالا که از عید تصمیم گرفتم سشوار کنم چنان موهام بعد از حمام خوش فرم می شود که هیچوقت اینطور نبوده :)) موس مو هم تمام شده و همت نکردم بخرم. موس قبلی درجه چهار داشت و خیلی خشک می شد. باید این بار درجه دو یا یک بخرم.
در هر صورت همسر نان تازه خریده بود و خانم همسایه را دیده بود و تعارف کرده بود. او هم که دستش کثیف بوده بعد از شستن دستهاش اومد دم در و موهای من هر کدوم به یک جهتی رفته بود :))) چون گرمم شده بود و حین کار فقط با کلیپس بدون اینکه نظمی بدهم بسته بودم و بعد از رفتنش دیدم که موهام چه وضع اسف باری داشته. کلا استعدادم در مرتب کردن موهام در حد نزدیک به صفره :))))
غذا در حال گرم شدن است و شکمم در حا قار و قور کردن. نوشتن واقعا آرامم کرد. باید برم سالاد آماده کنم
خوشحالم که بعد از نوشتن حالت بهتر شده، منم خیلی وقتا با نوشتن آروم میشم
واسه موهای گوگولیتم غصه نخور، یه گوجه ی بامزه بالای سر و چندتام گیرمویی کوچولو واسه نگهداشتن مو کوچولوهای پرش دار :) قضیه رو به خیر و خوشی فیصله میده
واقعا عجیب بهتر شدما
عزیزم پیشنهاد گیر مویی هم خوبه
امتحانش میکنم مرسی
روزمرگیهات از جنس آرامش و شادی غزل جانم. عزیزم تنها نیستید من هم با موهام جز بستنشون بالای سرم کاری ندارم
قربون مهربونیت
خوب بستن شون بالا به کنار من موی ریز خیلی دارم و وقتی هم بالا می بندم ریزها شاخ شاخ میشن حتی وقتی سشوار میزنم
بهترین حالت برای این مواقع گوجه کردن موها در بالای سر هستش. اگر یکمی هم از حالت خیلی مرتب خارج بشه تازه دلبرتر هم میشه. همیشه هم شیک و جذابه
یه چند تا عکس می فرستم برات
مو ریزه ها رو چه کار کنم عشقم؟
همشون شاخ شاخ میشن
مرسی عزیزم باشه منتظرم
من اومدم واست اون پیام خصوصی رو بذارم که اینو خوندم و خوشحالم که الآن بهتری و فکر کنم بهتره برم و فعلاً دیگه چیزی نگم
دقیقاً این تأثیرِ نوشتنه. به طرز عجیبی حالِ آدمو خوب می کنه. یا خوبم نکنه خیلی بهتر می کنه.
ای جان دلم هدی
مرسی مهربونم
دارم تلاشم رو می کنم
آره ولی یک وقتایی هم احساس بدت خیلی لعنتی تر از اونه که با نوشتن خوب بشه