باید دید

حالا که از نزدیک همه چیز را دیدم بهترم

خیلی بهتر

بماند که کلا غرغرو و بداخلاق شده ام

یک وقتایی ...

یک وقتایی پر از حرفی

               پر از دلتنگی

               پر از گلایه

               پر از حس منفی

               پر از هر فکر و حسی که تهوع آوره

اما هر چی فکر میکنی برای کی بگی به نتیجه نمیرسی

همسرک؟! به اندازه کافی تحت فشار هست

خانواده؟! بهتره از ترسهام چیزی ندونند که وقتی میرم زیاد غصه نخورن

دوستها؟!نه.  

                صمیمی ترها ازدواج نکردن و خودشون به اندازه کافی درگیری فکری دارن

                دورترها هم که زبونم نمیچرخه براشون حرفی بزنم. 

و این میشه که اونقدر تنهایی که نمیدونی چه کار کنی

این میشه که دست به دامن نوشتن میشی

+ همسرک میدونم دلت با نوشتن من نیست اما با عرض معذرت گاهی نمیتونم