کودکانه هایم تمامی ندارد

+ خودکارای قرمز و صورتی منو همسر یا گم میکنه یا تمامشون می کنه. از اصفهان یک خودکار پنتر(عشق منه تو خودکارها) صورتی  و یک هایلایت صورتی گرفتم و هنوز از عیجان داشتنشون لبریزم

+ میخوام گوشیمو عوض کنم. کی؟! اینو همسر باید معلوم کنه اما هیجان اینم خفه ام کرده

+ همسر بعد از سالها مقاله دادن این بار خودش به عنوان رئیس یکی از نشست های گرایش شون توی کنفرانس حاضر شد و وقتی اتفاقایی از این دست میفته چشماش که توی صورت یک پسر کوچولوی دوق زده دیدنیه

+ یک کیف لپ تاپ جمع و جور بامزه به همسر دادن و من ذوق مرگشم و هی به همسر میگم چرا من سر کار یا یک کلاسی نمیرم که اینو همین امروز بندازم رو شونم و از حس خوب داشتنش تو کوچه ها لى لى برم؟!

+ یک گروه کتابخوانی جدید پیدا کردم که از دوشنبه یکی از کتابهای دوست داشتنی ام که تو کتابخونه خاک میخورد رو شروع کردن و من که هی اولشو خونده بودم و ولش کرده بودم دارم با هایلایتای دوست داشتنى ام خودمو غرقش میکنم (نیروی حال)

+ هنوز از ذوق داشتن همون مانتویی که از خریدنش پشیمون بودم دلم میخواد همه جا برم و فقط اونو تنم کنم همه ببینن چه شیکه :))))

+ قراره همسر یک سمت جدید به مسئولیتهاش اضافه بشه و بیشتر از خودش من رو ابرام از پیشرفت هاش.

اصلا به هر چیز یا کسی تو زندگیم فکر می کنم غرق خوشی می شم. از داشتن تک تک آدمهای زندگیم. از داشتن تک تک وسایلم. از داشتن این خونه و ... از حرکت بزرگی که بعد از عید قراره بزنیم حتی اگر تغییری تو شرایط زندگیمون ایجاد نکنه. قرار بود همراه با تغییرات باشه اما منطقی تر نگاه کنم باید صبور باشم برای اون تغییر. از اینکه بالاخره میتونم مانتو و روسرى رو که بیشتر از یک ساله تو کمد خاک میخوره رو عید بپوشم. پارسال با فوت مادربزرگ همسر باید مشکی تن میکردم البته که عید دیدنى هم نداشتن و ما هم به خاطر بارندگى ها نرفتیم. اصفهان هم که دوست نداشتم ببرمش. از طرفی کفش پاشنه دار لازم داشت به خاطر بلند بودن پشتش که پاشنه بلندام زیادی بلند بود و تابستون اونی رو که میخواستم از همون مغازه ای که مانتو رو خریده بودم کفش مناسبش رو خریدم. فقط فکر کنم باید یک سایز بزرگتر میخریدم. یا شاید باید زیاد بپوشم تا باز شن

+ ذوق مرگم برای حل شدن مسئله اى که یکیى از اعصاى خانوادم رعایت نمیکرد و تاثیر بدى روى رابطه من باهاشون گذاشته بود. این بهترین سفر ایفهانی بود که تو این چند سال رفتم اینقدر که آروم بودم و شاد

+ از اینکه هدفون توی گوشمه و رادیو جوان اسپانسر پخش موزیکهاست و نیاز نیست موزیک دانلود کنم غرق لذتم

+ از اینکه قراره دوباره برم به سرزمینی که محل وقوع زیباترین و بزرگترین اتفاق زندگیم بوده بی قرارم :) یعنی اصلا ناراحت و خسته نیستم که تازه برگشتم خونه و دوباره باید ساک ببندم :)

+ تو لیست آرزوهام نوشته بودم:

"به راستی که براى زندگی پر از شوق و اشتیاقم" و حالا محقق شده

"اون فرد رعایت کنه" و حالا رعایت میکنه و من عالی ام

بقیه اش رو یادم نیست و یکی اش هم که خیلی مهمه در حال وقوعه و وقتی محقق شد بهتون میگم

از معجزه سپاس گزاری غافل نشید. 

+ این بار تمرینای سپاس گزاری رو از وسط شروع کردم و دیروز چک شگفت انگیز رو نوشتم. 

غ ز ل واره:

خداوندا برای این همه شور و اشتیاق به اندازه تمام دنیا ازت ممنونم. تو خوابم این همه خوشی رو یک جا در وجودم نمیدیدم

+ اگر نظری واسه پست قبل داشتید ممنون میشم برام بنویسید

+ عنوان دزدی ادبی است :)))