نیکبختی های کودکانه

٤ شهریور

بعد از ظهر جمعه

همسر میخواد ماه اک رو راضی کنه که بهوابه. بهش میگه ببین خرسی هم خوابید. خرسی رو بر میداره و رو به همسر میگه"ببین چشماش بازه" :)))) 

شنبه شب

تو مطب دکتر بلوزش رو می کشه بالا. شکمش پیدا میشه. بلوزش رو می کشم پایین میگم زشته مامان. شکمت پیدا میشه. وقتی رسیدیم اومدم بلوزش رو در بیارم. می بینم جیغ می زنه و گریه می کنه میگه شکم شکم. با تعجب آرومش می کنم که چته؟ تازه دوهزاریم میفته که میخواد شکمش پیدا نشه چون من گفتم زشته. اصلا یه جور فجیعی راضی ام ازش :))))

دیشب برای اولین بار پرسید این چیه؟ ولی نه یادمه دیشب چی بود که پرسید نه امشب رو یادمه

الان یک هفته است هر چی که خراب بشه. یا بیفته و امثال این یه جور بامزه ای میگه "چی شده"؟ یاد بچه تو کلاه برمزی میفتم :))))

یکی از بامزه ترین لغت هایی که استفاده میکنه "دوگو" هستش. یعنی میتونید حدس بزنید منظورش چیه؟

از روز برگشت از مشهد شروع کرد به استفاده فعل های دو کلمه ای. اولین جمله اش هم بعد قطع تماس مادرم بود. "ماماندون حَف زدی"؟

٥ شهریور 

روزی که قرار بود بریم آزمایش در عین ناباوری گفت "مامان جیش!". پرسیدم جیش داری؟ گفت "آره. دشویی" پوشکش رو با. کردم و به قول قدیمی ها سرپا گرفتمش. وقتی سنگ توالت زرد شد از حیرت و شعف این اتفاق در پوستم نمی گنجیدم

بهش گفته بودم دوست داری بریم عروسی؟ عروسی خاله؟ عکس العمل خاصی دریافت نکرده بودم. اونوقت دیروز که خانم همسایه اومده میگه "خاله عروسی بییم!" :))))

به دنبال عدم موفقیت شش ماهه در یافتن کفش سفید مجلسی برای ماه اک درپنج استان کشور؛ پیرهن های ماه رو آوردم تا ببینم کفش های صورتی اسپرتش با کدام هماهنگ تره برای عروسی؟ و فقط آن پیرهن عروسکی که بهش میگه تولد بدک نیست. امروز کفش ها رو گذاشتم که ببریم. وقتی خواهرک زنگ زد که کف پایش را اندازه بگیرم تصمیم گرفتم کف کفش ها را هم اندازه بگیرم. ماه سر رسید و کفش ها را خواست. وقتی پوشید بدو بدو تا کمدش دویده و میگه"مامانی باز! گشنگ لیاس بتوشم" :)))

فعلهای دو بخشی رو خلاصه میگه مثلا

تموم شد میشه "تَ شد"

خراب شد میشه "خَب شد"

خاموش شد میشه "خَ شد" و این یکی رو شاید یک هفته طول کشید تا فهمیدم منظورش چیه

یک هفته است معنی تاریک رو تو واقعیت درک کرده و وقتی چراغ اتاق خاموشه میاد میگه "تاییکه"

صبح چشماش رو باز کرده و من رو در حال اتو دیده. همون لحظه اول با سرعت روی تخت نشست و گفت" مامان بابا اتو می کنی؟" " بیام اتو کنم؟" 

این اولین جمله های پر کلمه اشه که فاعل فعل ها رو از اول یه جور عجیبی بدون غلط می گفت

ماه اک این روزا تمام وجودم شده. هر چه میگذره این عشق بزرگتر میشه. هر چی میگذره بیشتر یاد میگیرم بدون دغدغه کارهای دیگه باهاش وقت بگذرونم و بیشتر یاد میگیرم باهاش بازی منم چون خودش هم بازیهای رو کشف می کنه

چند روزه ماشین باری بزرگش رو که دایی اش براش خریده میگذاره وسط. یک قسمت گرد رو چند بار فشار میده (یعنی مایع دستشوییه" بعد توی بار ماشین یعنی دستاشو میشوره تازه از منم میخواد دستامو با همون مایع فرضی بشورم

امروز هم بازیش جدید بود. خودش رو میزد به خواب تا من به همه اسباب بازیهاش بگم ساکت باشید ماه خوابه و بهد از یکی دو دقیقه با خنده های اون منم قهقهه میزدم

+ واقعا فرصت ندارم نظرات رو جواب بدم. دارم آماده میشم واسه عروسی رفتن :) این آخریا اینجا زیاد از نگرانی هام نوشتم. این پست رو که شاید برای خیلی ها جذاب نباشه به خاطر جو مثبتش منتشر می کنم و اگر احیانا خندتون گرفت خیلی خوشحال میشم که خوشی هام منتقل شده باشه. دلم میخواد کمی ویرایش کنم و منتشر کنم تا حس اتفاقات شیرین تر و بیشتر بشه ولی فعلا فرصت ندارم. 

این پست تقدیم به نسترن زیبا که جویای احوال ماه بود :)

ماه اک خوبه. نتیجه سن استخوانی اش خوبه. جواب آزمایش هفته آینده آماده میشه. حالمون خوبه. براتون یک دنیا حال خوش و دنیا دنیا سلامتی از خدا طلب می کنم

روزتون نیک