١٤٠٠

اگر اسمش خوشبختی نباشد؟! چه چیز دیگری می تواند باشد که دو هفته مهمان باشی و بر خلاف همیشه بعد از ده روز، همچنان هم ظرفیت ماندن داشته باشی اما بار سفر ببندی که برگردی و از بودن کنار میزبانت سرشار و از شوق رهسپار شدن به جاده، چشم دوختن به طبیعت و نفس کشیدنِ دوباره  هوای خانه لبریز باشی

اگر اسمش خوشبختی نباشد؟! پس چه چیز دیگری می تواند باشد که بهارت را اینچنین شیرین آغاز کنی و بارها و بارها با خودت زمزمه کنی "سالی که نکوست از بهارش پیداست"

چقدر این دو هفته را زندگی کردم. چقدر زندگی کردیم و چقدر لذت بردیم. باورم نمی شود که به این سرعت گذشت. ماه کوچکم تازه این بار معنی با دیگران بودن را فهمیده و این بار واقعا دلش میخواهد برای همیشه ترکستان بماند.

سال نو مبارک 

سال نو مبارک

سال نو مبارک

+ خیلی خسته ام. مثل این که کوه کندم :))