روز آخر سال رو عالی زندگی کردم. کمترین زمان رو به گوشی اختصاص دادم. در عوض مشغول انجام کارهایی شدم که ترس از کرونا منو از انجامشون باز داشته بود. هنوز خیلی کار مونده تا بگم خونه تکونی ام تمام شد اما روز آخر زیاد کار کردم. از بعد از ظهر هفت سین ام رو آماده کردم و هر بار رفتم اومدم با دیدنش کلی ذوق کردم. تنها بدیس این بود که وقتی پروازمون رو کنسل کردیم دیر بود برای سبز کردن ماش و عدس و من که فقط یکبار دسته گندم سبز کرده بودم و خیلی هم عالی شده بود؛ نمیدونستم گندمهایی که دارم چون پوست کنده است سبز نمیشه و دوبار دوبار خراب شد و ریختم دور. اگر سبزه داشتم بیشتر الان حس عید توی خونه داشتیم. روز آخر رو فرشیها رو شستم و بعد از یک عالم کار، کیک هم پختم و ساعت ١١ با ماه رفتیم حمام و فسقل تا ١:٣٠ بیدار بود. تا مطالعه کنم و بخوابم از ٢ گذشته بود و صبح تنها صدای بد گریه کردن ماهک میتونست من رو از تخت بکشه بیرون تا بتونم سال تحویل بیدار باشم. کمی خونه رو مرتب کردم. سیب و کیک رو از یخچال آوردم سر هفت سین. موهام رو نظم دادم و ابروهای نامرتبم رو کمی مرتب کردم ولی اصلا جون درد کشیدن تو این مدت نداشتم که صورتم رو اصلاح کنم. اعصابم نمی کشه.
نزدیک سال تحویل حال خیلی خوبی داشتم. برآن بدست روی کاناپه نشستم و چقدر صفحه ای که باز کردم پر بود از حرفهای امیدبخش. یک بغض شیرینی داشتم. اشکهام مثل ابر بهار جاری بود و لحظه سال تحویل فقط سلامتی خواستم برای همه مردم دنیا که این روزا با کرونا دست و پنجه نرم میکنند. خوشحال بودم و پر از انرژی. از اینکه روفرشی ها رو جمع کرده بودم حالم خوش تر بود و خیلی دلم میخواد یک روزی بیاد من اصلا مجبور نباشم رو فرشی پهن کنم.
امروز اما دلگیرم که دیروز نتونستم برنامه ام رو خلوت کنم و بنویسم اون همه حس قشنگ رو.
امروز اما خیلی سر حال نبودم و دنبال دلیل می گشتم. عصری خیلی اتفاقی متوجه شدم دو روز دیگه یک ماه تمامه که از خونه بیرون نرفتم.
با این حال من تصمیم دارم آخرین سال قرن حاضر رو متفاوت از همه عمرم زندگی کنم حتی اگر این تفاوت رو فقط خودم بتونم درک کنم. و اگر بر این تصمیم استوار باشم قطعا نقطه عطفی در زندگی ام خواهد بود
سال نوی همه تون مبارک مهربونای من. برای همه مون آرزوی عبور از این بحران رو در کمال صحت و سلامت دارم و آرزوی سالی پر از تغییرات مطلوب و هیجان انگیز.