‎٤ مرداد  ٩٨ نیمه شب

+ در حالیکه شلوار و شورتش رو در میارم بهش میگم فردا می خوایم بریم دد برای ماه اک صندلی ماشین بخریم

بعد از اینکه شستمش می خوابونمش رو تشک که پوشکش کنم

میگه بخَییم ...... می گم چی میگه " سَرسَر ....ماشین" و من تا چند لحظه هنگم که یهو یادم میاد الان خودم گفتم میخوایم صندلی ماشین بخریم. تا موقع خواب تکرار کرد "سرسر بخییم"

امروز اگر نبود با اون ترسی که از این کیسته پیدا کرده بودم سکته میکردم تا شب که همسر بیاد اما یک جور معجزه آسایی حواسم رو پرت کرد و حالم رو نیک. خدایا شکرت

با پزشکای فامیل مشورت کردم و یک دکتر  رو معرفی کردند شنبه باید زنگ بزنم ببینم چطوره نوبتاش

ازم  پرسید درد داری گفتم کمه گفت رفتی دکتر حتما بهم خبر بده

یه کم دلم خالی شد اما دلم نخواست برم چیزی رو سرچ کنم از بس واسه مشکلی که سه سال قبل داشتم، چیزای وحشت آور خوندم اما تهش دکتر بهتاش با یک کولپوسکوپی چند دقیقه ای گفت هیچی نیس جز یه زخم ساده که با دارو خل میشه

همسر میگه بریم سمت شرق 

و بعدش بریم  واسه صندلی ماشین

کاش خیلی خوش بگذره و آسون طی بشه این راه نسبتا طولانی

+ سپاس بیکران از همه اونهایی که دلداریم دادن سر فرصت نظرات رو تایید می کنم