ممنونم از عزیزان مهربونی که احوالپرسم هستند
یک چیز عجیبی که این روزا برام رخ داده استرس ها و کم تحملی های pms. هیچوقت تا این حد حالم بد نمی شد. درسته من به یک سری از کارها و حرفهای همسر( که متاسفانه حرفهای تکراری اند) به شدت حساسم. بارها بهش گفتم اما بی نتیجه. از طرفی اونم به یک سری چیزها مثل خراب شدن وسایل خونه، از هر نوع با ارزش و بی ارزش به شدت حساسه و مسلما تو یک خونه با بچه کوچیک یک اتفاق اجتناب ناپذیره. من بد موقع گفتم و اون هم دقیقا رفتاری کرد که تو حالت عادی هم حرص منو در میاره چه برسه به روزهایی که هورمونها تعادل روانی ام رو بهم میریزن.
حالا به اینها خونه نبودن های تا ده شب همسر تو چند روز اخیر رو هم اضافه کنید. من آدمی ام که با یک بغل کردن ساده دنیام زیر و رو میشه. در عوض وقتی همون چند لحظه بغل رو هم به مدت طولانی ندارم و ترکیبی از عوامل فوق از درونم یک بمب ساعتی ساخته؛ باعث میشه با یک رفتار حرص دربیار منفجر بشم و وقتی همسر به جای اینکه بفهمه درد من کم محبتیه؛ میگه دست پیش رو گرفتی که پس نیفتی و چنان خودش رو ندیدن و نشنیدن میزنه انگار که نه روحش حضور داره نه جسمش؛ بمب تغییر نوع میده. یعنی از رفتار هیستیریک دیروز خودم متعجبم. از اون همه حس بیچارگی متعجبم. الان که خوبم با خودم میگم همسر هر چی گفت تو میزاشتی لای گیس ات و یه کم هم میگفتی به فلان فلان و با بیخیالی بدون حرص خوردن به زندگیت ادامه می دادی.
یک زمانی روانشناسم میگفت بعضی ها شدت pms درونشون به قدری زیاده که باید یک هفته دارو مصرف کنند. نکنه منم با این نوع واکنش روانی و لسترس شدید تو این روزا دارو لازمم؟
الان خوبم. خیلی هم خسته. دیشب دو به زور شستن میوه ها خوابیدم. سبح ساعت شش از شدت سردرد بیدار شدم. تا نزدیک ده که مهمونا برسن همه جا مرتب و تمیز شده بود بدون عجله کردن. با اینکه روز قبل هم دیاد کار نکردم. عاشق اینجور نظم توی خونه ام که وقت اومدن مهمان خیالم راحت باشه یک چرخ بزنم تو خونه همه چیز مرتبه. رنگم زرد و مریض گونه بود. با یک کم سیاهی داخل چشم و یک حاله از رژ قرمز، تغییر وضعیت دادم. مهمونا که رسیدن با واکنش دفاعی اجازه ندادن برای هر کاری تا ظهر سر کردم. وقتی همه لستراحت میکردن پریدم تو حمام.
حالم خیلی بهتره. یعنی اصلا متعجبم از خودِ آرومم که دیشب چی به سرم اونده بود. کاش مردا میفهمیدند که یک وقتا به جای مقابله به مثل، به جای خودشونو کشیدن کنار، به جای همیشه منطقی فکر کردن، کافیه یک ذره غرورشونو بزارن کنار؛ یک کم احساسی فکر کنند و قبل از رسیدن خانم به اون مرحله ای که کم از جنون نیست؛ فقط بغلش کنند. حای شده تو سکوت. فقط بغل. اونوقت میبینند که چه آبیه رو آتیش
+ دیشب بهش گفتم همه پولو دوست دارند. همه خونه فلان دوست دارند. اما من اضی ام نون و پنیر بخورم اما تو زمان کارت رو کمتر کنی. دیروز گفته بود امروز باید بره چون مهمان از آمریکا دارن و باز هم جلسه است اما صبح که بیدار شدیم پاشد کمک کرد و گفت نمیرم.
+ کامنتا رو بعدن تایید می کنم. الان باید برم پیش مهمونا. متن پستاقبل رو هم حذف می کنم چون خیلی منفی اند
+ دیشب تو گریه هام میگفتم خدایا چرا منو آفریدی؟
امروز ماه اک خوابش میاد و تو انتظار برای خوابوندنش هی میگه خدایا خدایا... کاش فقط مثبت هاشو الگو برداشته باشه
منم گاها انققققدر سندروم لعنتی اذیتم میکنه که حد نداره...بدترین دعواها و بحثهامون تو همین دوران رخ میده و رفتارهایی از خودم بروز میدم که میمونم...
الهی که مهمونداری عالی باشه براتون
باید یک فکر اساسی براش بکنیم
مرسی از دعات
پست های قبلی رو که خوندم خیلی ناراحت شدم
تازگی ها هر وقت میام وبلاگت با حذف شدن پست هایی که خوندم مواجه میشم
به نظرم نباید ی سری پست ها رو حذف کنی غزل
همه ما روزهای سختی داریم که اینجا ثبتش می کنیم
روزهای سخت می گذرن... کاش بعدش ی حال خوب باشه و ی روحیه تازه تر
خوشحالم که بهتری...
خیلی حرف داشتم که می شد کامنت کرد تو پست های قبلی
ولی ظهر به خودم گفتم واقعا این حرفا حال غزل رو بهتر میکنه؟
ترجیح دادم سکوت کنم
تو خیلی مهربونی عزیزم
اگر به تغییر خودم کمک بکنه خوشحال میشم بشنوم
راستش به خاطر بعضی از پستها کنی بعد یک حس حقارت درونم پدیدار میشه وقتی می بینم من باید اصلاح کنم رفتارم رو
الان بهترم
فقط دعا دعا می کنم بیست و چهارساعت آینده با خلق خوش میزبانی کنم تا بسلامتی برن مهمونام