امشبیکی از بدترین شبای زندگیم بود

دلم میخواد میخوابیدم و وقت بیدار شدن هیچ کدوم از عوامل ناراحتی من وجود نداشت که هر چند مدتی اینطور بهم بریزم

بمیرم برای بچم که چقدر شرمندم از اینکه تصمیم گرفتم باشه و حالا بلد نیستم ازش محافظت  کنم در برابر ناراحتیا و گریه هام

من گریه کردم؛ خندید

من گریه کردم؛ لب برچید؛ بغض کرد 

چسبوندمش به خودم که صورتم رو نبینه

اما کاش وقتی حال من اونقدر بد بود که کنترل خودمو نداشتم؛ یکی بچمو می چسبوند به خودش و آرام قلبش میشد و نمیذاشت منو تو اون حال بد بیینه؛ به جای اینکه به یک هواپیما شکسته بها بده

چقدر متاسفم که فقط من باید از بچمون مراقبت کنم 

چقدر شرمندشم

کاش خجالت نمی کشیدم و نگران ناراحت شدن بقیه نمیشدم و میگفتم مهمون نیاد خونمون. حوصله هیچ کس رو ندارم

میخوام فقط بخوابم

میخوام فقط خودم باشم

حتی ماه رو بدم یکی نگه داره

کاش میشد یه مدت برم جایی که هیچ کس نباشه

تو طبیعت بکر

+ دوست ندارم جزییات رو بگم. خسته ام از اختلاف نظرایی که من رو به این روز انداخته