به شدت به این معتقدم که وقتی از لحاظ روانی آشفته میشم باید لایف استایلم رو عوض کنم. اما گاهی قدرت اراده ام به شدت پایین میاد و زورم به خودِ منفعل ِ آشفته ام نمیرسه و  اینطوری حال بدم کش دار میشه تا زمانی که یک تکونی به خودم بدم که باعث بشه اون حالت آشفته سوراخ سوراخ بشه و نابود شه.

این بار تغییرم روزی حداقل یک ربع بیرون رفتن از خونه بود. و تا قبل از ترکستان به جز یک روز هر روز متعهدانه انجامش دادم. اما تغییری قوی تر از این لازم بود و متاسفانه کلاس باشگاهی که برنامه اش به من میخورد و دوستش داشتم هر بار به دلیلی کنسل شد و تو اون وضعیت این دقیقا همون چیزی بود که میتونست حال من رو به مرور بِه کنه.

بین دوشنبه و سه شنبه رفتن مردد بودم

دوشنبه برم و چند ساعت با یک بچه بلاچه داخل محل کار همسر سر کنم؟

یا سه شنبه صبح زود از خونه بریم؟

دوشنبه رفتن برام سخت بود. کنترل ماه سخت بود. بیرون دستشویی رفتن هم

تا دیروز ظهر . به شدت کسل و بی حوصله بودم. نظرم به سه شنبه بود. یهو چیزی در درونم نهیب زد سه شنبه بری که یک روز دیگه هم بی حوصله شب کنی؟ این همه روز راحت بودی و چیزی سختت نبود؛ حالت چطوره؟! یک روز هم سخت بگذرون و زودتر خودتو از این حال نجات بده. به زور با بی حوصلگی آماده شدم...

امروز جاده، محل کار همسر، شیطنت های ماه اک، دستشویی  رفتن بیرون از خونه همش با هم حالم رو خوب کرده. خسته شدم. ماه اک کلافه ام کرد اما بیشتر از اون کلافگی حالم رو خوب کرد و حالا تنها سختی برام بی خوابیه.