و زندگی آغاز می شود

چشم به هم زدیم هفت سال گذشت. هفت سالی که به سرعت نور گذشت و  نفهمیدیم چطور رسید به امروز. هفت سال پر از عشق، کشمکش های کم و زیاد، شادی، تنهایی،  دو نفره ها بی نظیر، خوشی، غم و سه نفره های تکرار نشدنی. 

وقتی حرفها زده شد و مهریه تعیین شد و پدر همسر گفت پیشنهاد میکنم تاریخ عقد باشه واسه چهل روز دیگه که نیمه شعبان هستش، غرق خوشی شدم. از بچگی عاشق نیمه شعبان بودم چون اصفهان واسه نیمه شعبان سنگ تمام می گذاشتن و شیرکاکائوهای گرم تو سرمای پاییز دلچسب ترین پذیرایی دنیا بود. حالا رسیده بودم به روز شروع یک زندگی تازه و قرار بود نقطه آغاز  روز محبوب من باشه. 

 

داره لیست لذتهای زندگی رو می خونه یکی از گزینه ها اینه "وقتی یکی بهت میگه صدای خندت چه زیباست". بهش میگم تو هیچوقت اینو به من نگفتی. با یک خنده شیطنت آمیز میگه نگفتم؟

کمی بعد به زور خودمون رو درازکش روی کاناپه جا دادیم که ماهک سریع خودش رو می رسونه به کاناپه و میاد میشینه روی من و همسر میگه صاحابش اومد. قهقهه من بلند میشه و وسط خنده میگم خوب بگو دیگه. می پرسه چی؟ میگم یادت رفت؟ میگه آهان. بعد با یک صدایی که شبیه صدای پسرای تازه به بلوغ رسیده است میگه چقدر صدای خندن قشنگه و من ضعف میکنم از خنده از بس خنده داره لحن گفتنش. 

قبلا مردها یک تلاش های نامحسوسی می کردن واسه رمانتیک کردن فضا اما این روزا همه چیز و به مسخره بازی برگزار میکنند. مرد هم مردای قدیم.