از ساعت ٢ تلاش کردم. دقیقادو ساعت و ٥٠ دقیقه طول کشید تا راضی بشه بخوابه. مغزم استراحت لازم داره اما فرصت ندارم
به مرور داره دلم کنده میشه. از اینجا. از وبگردی. شاید هم دوره ای باشه و دوباره هیجانش برگرده. مدتهاست تلگرامم متروکه ای بیش نیست که فقط گاهی پیامهای خاص همسر را چک می کنم. اینستا؟ مدتهاست که جذابیت خاصی ندارد اگر چه درش چرخ می زنم گاهی. اینجا هم که یک جوری شده. نمیدونم چرا؟!
هدی عزیزکم
چرا اینطور بی خبر؟
یهویی خوردم به در بسته
خوبی؟
امیدوارم روزهای پر از هیجان و شادی از راه برسه و بیای خبر از خوشحالیهات بهم بدی
برات بهترین ها رو از خدا میطلبم
لحظه هات پر از خیر و برکت و آرامش