بعضی آدما پر از شور زندگی اند
و حرفهاشون پر از امید و زنده گی
یک روزی تبدیل به یکی از این آدمها میشم
داشتم فکر میکردم کاش منم مثل زهره میتونستم کامنت ها رو ببندم و پست بزارم که نیام اینجا رو چک کنم و ببینم 240 تا بازدید خورده و 0 نظر. اما سیتا کلا نظرمو عوض کرد. شاید تعداد اونایی که حوصله میکنند، لطف میکنند و چیزی مینویسن کم باشه اما گاهی یک جمله، یک کامنت قد خمیدتو راست میکنه، غم های دلتو میشوره، گامهات رو استوارتر میکنه و میگی "وقتی بقیه متوجه تلاش من میشن و کلی امید میریزن تو قلبم یعنی واقعا من میتونم". اونوقت خودتو یک چای با شکلات های تلخی که لب تر کردی، همسر سفارش داد، مهمون میکنی و به سلامتی همه اونایی که این روزا مثل کوه با حضورشون، یا صداشون یا کلامشون پشتت ایستادن مینوشی.
امروز بهترم چون صبح ساعت 5 پاشدم و یکی از مهمترین کارهایی که باید رو انجام دادم اگرچه بعدش غش کردم و به زور ماهک که گرسنه بود بیدار شدم. با خوندن کامنت سیتا انگار غم هام پر کشید. دیگه حتی برای اینکه ثنا زنگ زده بود خبرای ساختمون رو بگیره نه که به خاطر شخص من زنگ زده باشه دلم نگرفت. به این فکر میکردم که یک دختر دارم که با همه کج خلقیا و سخت گیریهام، موقع خواب دستهامو لبریز بوسه میکنه و میگه: "جایزه خوب بودنته". یک مامان دارم که میگه " قبلا از شستن های اضافه ات حرص میخوردم اما الان چون ایمان دارم که تصمیم گرفتی تمامش کنی، حتما این اتفاق میفته، گوش میکنم اما حرص نمی خورم" یک خواهر دارم که هولم میده که دوباره کار کنم تا خوراک سالمی برای مغزم داشته باشم و میتونم باهاش حرف بزنم که چطور زندگیمو نظم بدم که به دوره هم برسم. یک همسر دارم که درسته یک جاهایی حسابی به چالش میخوریم اما تا جایی که از عهده اش بر بیاد حمایتم میکنه اگرچه گاهی نگاههای عاقل اندر سفیهانه میکنه و کمی سرزنش طور حرف میزنه وقتی نمیتونم به بعضی شستن های اضافه غلبه کنم. پریس و خواهرش رو دارم که اگرچه کم می بینمشون اما دیدنشون هم منو غرق حس های خوب میکنه. اینقدر که هوامو دارند و قراره یکشنبه صبحانه با هم باشیم. شری رو دارم که درسته فقط هفته ای نیم ساعت موقع کلاس ماهک میبینمش، چقدر فکرها و عقایدمون به هم نزدیکه و چقدر شبیه همه نظراتمون و کلی حال خوب ازش میگیرم.آصفه رو دارم که وسط غمهام زنگ میزنه و نیم ساعت به شر و ورای گذشته مون می خندیم و کیف میکنیم. خودمو دارم که سررسید جدیدم رو پر از قربون صدقه هایی کرده که تمام عمر خودمو ازش محروم کرده بودم و همیشه خودمو بد میدونستم و دایم در حال سرزنش خودم بودم. خودی پر از امید و مهربونی و عشق اگر چه گاهی به شدت غمگین میشه و حس میکنه نمیتونه طاقت بیاره
مسیرم پر از نورِ امیدِ پس ادامه میدم
اگر شک های من به کل برطرف بشه حداقل شستشوهای اضافه من نصف میشه. شاید هم کمتر
غزل جان چقدر دلم خوندن این حرفارو می خواست. مرسی از امید نوشتی. مرسی تو دل سیاهی ها دنبال نور گشتی و تو مسیرش قدم برداشتی. از خودت ممنون باش بخاطرش
Please continue
عزیز دلم. خدا رو شکر که من واسطه شدم
چاره ای نداریم نازگلک
اگرچه گاهی سیاهی ها اونقدر گسترده میشن که نورها رو گم میکنیم
بله از خودم تشکر میکنم که داره کمکم می کنه
سلام غزل جانم. خوبی؟
ان‌شاالله که خوب و عالی باشی.
دورکاری گزینه خوبیه. برات بهترین‌ها رو آرزو میکنم
سلام گلم خوبم شکر خدا
ممنونم ازت
غزل جان امیدوارم تو مسیری که درپیش گرفتی ثابت قدم باشی
رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود....
مرسی سارای عزیز
مرسی که همراهمی و برام نوشتی و امید ریختی تو قلبم
غزل تو از پسش برمیای
این همه تلاش حتماً جواب میده
استمرار و تلاشی که ازت میبینم خیلی بهم انگیزه و حس خوب متوقف نشدن میده
نور به مسیرت بتابه
وای لی لی عزیزم
دختر صبور و قوی
مرسی از دلگرمیت
و چه عالی که این حس رو بهت میده.
مسیر تو و سام لبریز نور باد که خیلی زود دوباره کنار هم به آرامش برسید
مرسی عزیز دلم
چقدر خوبه که آدمهای خوب و دوست داشتنی در اطرافت داری
چقدر خوبه این داشتن ها
به نظر من انرژیت خیلی مثبته
واقعا داشتن روابط سالم با آدمهای خوب مثل طلا است
فقط کاش فاصله های فیزیکی اینقدر زیاد نبود
مرسی تیلو عزیز
خودت انرژی مثبتی که منو اینطور میبینی
سلام
منم مدتهاست میخونمتون. همیشه هم این قدرتتون در طی کردن این مسیر سخت رو تحسین میکنم. به نظرم روح پخته ای دارید.
سلام دریای عزیز
ممنون که برام نوشتی و مرسی که همراهیم میکنی
واقعا ممنون که من رو اینقدر قوی می بینی
و جمله آخر کم مونده براش غش کنم
سلام غزل عزیزم. خوبی؟
غزل جانم، خواهرت پیشنهاد خوبی داده، سعی کن مجدد بری سر کار.
علت اصلی وسواس، استرسه. نگران نباش، اصلا پروسه سختی نیست مسیر خوب شدن.
کلاس یوگا رو تونستی برو. یا از کلاس‌های آنلاینش استفاده کن
کلاس‌های آنلاین آموزشی کلا خوبن. یا اگه تونستی حضوری. ذهنت رو درگیر آموزش کن.
سلام گیلی عزیز
من رشته ام جوری هست که میتونم دورکاری انجام بدم و با وجود ماهک فعلا این بهترین گزینه است
فعلا در حال آپدیت کردن خودمم و دارم آموزش میبینم گلم
غزل من چند وقت بود میخواستم بهت بگم ولی حال و فرصت گفتنش پیش نمی اومد, خواستم توی خصوصی بگم ولی الان اینجا میگم. من سال ها بود پشت دستم رو داغ کرده بودم پیش روانپزشک و تراپیست برم ولی یه جایی رسیدم که درونم داشت داد میزد ولی بازم مقاومت کردم. انقدر نوشتن و شجاعتی که نشون دادی و از حال و احوالت گفتی و جزئیاتت توجهم رو جلب کرد که انگیزه شدی بعد سال ها برم و مدیون توام و الان واقعا از اعماق وجودم احساس بهتری از یکی دو ماه قبل دارم
کسی برای تو خیری رو باعث شده و تو برای من باعث این خیر شدی امیدوارم دست به دست این چرخه ادامه پیدا کنه, منم از تو ممنونم
سمر باورت میشه من خودم از شدت وحشت عوارض قطع داروی قبلی بیشتر از سه سال جرات نداشتم برم پیش روانپزشک؟ ولی به جایی رسیدم که فهمیدم جز با کمک دارویی نمی تونم از دستش خلاص شم چون واقعا بارها و بارها همون دارو زندگیم رو به گند کشیده بود و این بار ظرفیتم تکمیل شده بود. باید به ترسم غلبه میکردم و چقدر خوشحالم که خدا آدمایی رو سر راهم گذاشت تا من رو به یک روانپزشک خوب ارجاع بدن
هیچ فکر نکرده بودم کاری که کردم شجاعتی درش بوده
شک نکن این چرخه میچرخه تو دنیا چون افراد دیگه ای با جلب اعتمادم به این دکتر باعث شدن من این مسیر رو پیش بگیرم
امیدوارم نتیجه برات عالی باشه و روز به روز حالت بهتر بشه
دقیقا همینطوره این خیر قطعا دست به دست میچرخه
منم ازت ممنونم بابت حمایت هایی که تو کلامت قوت قلبم میشه
سلام منم نظرنمیذارم چون میگم هی دلداری دادن شایدکاروبدترکنه
اما اینکه مشکلتوشناختی خیلی مهمه،قبلاهم گفتم بعضیاحتی نمیدونن این یه مشکله،فکرمیکنن تمیزیه وبقیه کثیفن
سلام فاطمه جان
گاهی کامنتا بهم توان ادامه دادنم رو بیشتر میکنه
هی تو ذهنم مرورشون میکنم اونایی که هولم میدن جلو رو
من تا دو سه سال پیش همین فکر رو میکردم اما الان سه ساله دارم به این در اون در میزنم که خلاص بشم از دستش و وقتی می بینم بقیه چه راحت با چیزایی که من ازشون میترسم روبرو میشن میگم خوش به حالشون
همین بودن هاست که آدمو به زندگی امیدوار میکنه
دقیقا همین بودنهاست که مهمه
سلام
حل شدن مشکلتون اصلا چیز ساده ای نیست اما این که به خودتون ایمان دارین و خانواده حمایتگری هم دارین خیلی خوبه.
سلام
شما که پزشک هستید اینو بگید یعنی باید کفش آهنی بپوش
امیدوارم این ایمان دایمی باشه
می دونی غزل
شاید علت ننوشتنم اینه ک دارم می بینم توی مسیر درست حرکت می کنی
خودم می گم می ترسم از اقدام کردم و دعا کن بتونم از پیش بر بیام
توی دلم بهت آفرین می گم ک داری اقدام می کنی
و الحمدالله به خاطر بودن تک تکشون
ان شالله که بتونی اقدام کنی و نتیجه بگیری
بله خدا رو شکر
خیلی لطف داری قطعن. ولی واقعن من چیزایی رو گفتم از نوشته هات می گیرم. یعنی نیرویء مثبتء خودت که بهت برمی گرده
اینو بدون منم از جوابایی که به کامنت ها میدی انرژی خوب می گیرم. و مطمئنم این انرژی هام میره تو چرخه زندگی و پایدار می مونه.
همه اینایی که توصیف کردی، علی الخصوص اعضای خانواده ات می تونن آرزوی خیلییییی از آدم ها باشن. به خصوص دخترء گلت. دخترا خیلیییی همراه مادرهان.
خواهش میکنم سیتای عزیز.
چه دیدگاه قشنگی همینطوره
الهی که زندگیت سرشار از انرژی مثبت و حال خوب باشه همیشه
حق با توعه
عزیزم ماهه عین اسمش