خدایا آغوشت را باز کن

 بی تابی‌ها و حساسیت احساسی شدید یک زن باردار گاهی چقدر همه چیز را دردناک می‌کند. اگرچه حالا خوبم اما زمان نوشتنش حالم خرابتر از خراب بود بهم گفتند تا میتونی ناز کن و خودتو لوس کن اما این ناز کردن جایی کاربرد دارد که نازکش داشته باشی. دیده‌ام آنها که باردار می شوند و بقیه مثل پروانه دورشان می‌چرخند. اما من آنقدر دورم که هیچ کس جز همسرک نمی‌تواند نازم را بکشد و او که دریغ از یک لیوان که در این چند ماه کمک من جابجا کرده باشد. فقط فکر می‌کند باید به لحاظ مالی من را تامین کند. می‌گوید می‌خواهم دخترم مثل یک شاه زندگی کند اما به نظر شما وقتی مادر اینطور آشفته شود می تواند دختری تربیت کند که از آن زندگی شاهانه لذت ببرد؟

اصلا دختری که بخاطر داشتن یک زندگی مالی شاهانه هر شب باید فقط خستگی پدرش را به جای محبتش ببیند؛ می تواند لذت ببرد از آن زندگی مثلا شاهانه؟ یا باید عین گدا زاده ها محبت را از مردهای کوچه و خیابان گدایی کند؛ شاید کمی نأشه محبت‌های عوضی گونه آدمهای نالایق شود؟

راستش گاهی بد میترسم از این که من با این شرایط زندگی‌ام چه جراتی کرده‌ام که بچه دار شده‌ام؟ وقتی همه ترس من این است که دخترکم از کم محبتی پدرانه، دست به اشتباه بزند؟ آن هم در دوره ای که هیچ کنترلی بر ارتباطات آدمها وجود ندارد؟

همسرک انسان است و فوق العاده مهربان اما به لحاظ جسمی ضعیف است و کم خوراک و حجم زیاد کار توانی برایش نمی‌گذارد که شبها کمی وقت برای من داشته باشد. بعد از افطار یا خواب است یا سرش توی گوشی است. حالا یک شب که از خستگی کمی خوابم برده به تریج قبایش برخورده. آنقدر دلم پر بود که گفتم از فردا می‌خواهم صبح تا شب خودم را با کار کردن در خانه هلاک کنم و شبها بعد از افطار بخوابم مثل تو. روزها کار شبها خواب. نیازی به اینجا نشستن نیست وقتی تو خوابی یا مشغول گوشی

خلاصه که من نگرانی هایش را درک می‌کنم اما او حجم تنهایی من را نمی‌فهمد. می‌ترسم روزی بفهمد که خیلی دیر شده باشد که جسمم کنارش باشد اما وجودم در حجم تنهایی خودش غوطه‌ور باشد. روزی که مثل امروز شعله های عشقم افروخته نباشد و تبدیل به خاکستری سرد شده باشد. روزی که دلم از این همه تنهایی اینقدر شکسته باشد که قابل بند زدن هم نباشد.

شبهای زیاد آمد و از خستگی بیهوش شد و من کنار سفره منتظر نشستم تا بیدار شود. شبهای زیادی غیر از ماه رمضان آمد و شام خورده و نخورده خواب بود. حالا که شکایت می‌کنم می‌گوید ماه رمضان خواب من تا سه و نیم است اما شکایت من مربوط به این روزها نیست.

من خیلی سعی می‌کنم درکش کنم اما  او درکی از شرایط من ندارد. دیشب که فراموش کردم ساعت برای سحر کوک کنم؛ وقتی با عجله و یک ربعه همه چیز را ردیف کردم و بیست دقیقه وقت داشت تا اذان صبح؛ از من طلبکار بود که توی این چند دقیقه چه بخورم؟

خوب منی که تو را درک میکنم! برخلاف خیلی زنها سحر بیدار می‌شوم؛ البته نه فقط به خاطر همسرک! چرا یک شب که دیرتر بیدار شده ام طلبکار می‌شوی؟ خوب پس شبهای دیگر هم همینطور سپاسگزاری کن تا وقت گلایه کردنت تا این حد دل شکسته نشوم. می گوید من همیشه از تو تشکر می‌کنم اما اگر حجم و شدت تشکرش به اندازه گلایه هایش بود من اینقدر دلشکسته نمی‌شدم.

من برای حفظ زندگی ام از خیلی چیزها گذشتم. خیلی حرفها نزدم. خیلی رفتارها نکردم اما کافیست یک حرف بزنم یا یک رفتار بکنم آنوقت آن حرف و آن رفتار از نظر او دایمی است

هر شب که بیاید و بگوید خسته ام و بی انرژی، من قربان صدقه اش رفته ام و نازش را کشیده ام. اما دو شب بگویم خسته ام می‌گوید تو منت گذاشته ای

حالا بگویم تمام این حرفها از کجا آغاز شد؟ از آنجا که. موقع افطار پنجره باز بود و همسرک پرده را کشید و من خیلی عادی گفتم آخر من که بیرون پنجره را پاک نکرده ام! چرا پرده را رویش کشیدی کثیف می‌شود و او با لحن ناخوشایندی چند بار تکرار کرد خوب پاک کن

بین بغض و اشک گفتم گاهی شک می‌کنم که دوستم داشته باشی. می‌گوید به خاطر تو امروز توت چیده ام آنوقت تو از دوست نداشتن می‌گویی؟ و من می‌گویم تو مثل گاو نُه من شیر ده یک دنیا محبت می‌کنی و با یک جمله تمام محبتت را بی ارزش میکنی

بدتر از همه اینها اینست که تا امروز در این دو سالِ زیر یک سقف بودن در خاطرم نیست گریه کرده باشم و دستی روی سرم کشیده شده باشد. خاطرم نیست بحثی شده باشد و او قدمی به سمت من برداشته باشد. نمی گویم این کار را اصلا نکرده. شاید کرده باشد اما آنقدر انگشت شمار است که در خاطرم نیست

غ زل واره:

+قبلترها هم بحثهایی پیش می آمد مثل همه زندگی ها اما من سعی می‌کردم جوانب مثبت زندگی را بنویسم تا مثبت ها را جذب کنم اما این روزها کم طاقت‌تر از همیشه شده ام. باید بنویسم تا سبک شوم

+ گاهی حس میکنم همسرک در حرفهایش به خانواده ام توهین می‌کند اگرچه ظاهرن توهین نیست. دلم اندازه همه دنیا شکسته است. خدایا اگر حقیقت است که دعای زن باردار گیراست مشکلات زندگی خانواده ام را به بهترین وجه ممکن حل کن. خدایا خیلی دلم شکسته است برای حرفی که زد. برای اتفاقاتی که مقصرش ما نبودیم. برای دردهایی که کشیدیم خدایا اگر می‌شنوی صدایم را؟ اگر می‌بینی این اشکهای بی وقفه و پیوسته را! اگر لمس میکنی تکه های قلبم را! حل کن تمام مشکلاتشان را و بخر آبرویشان را و لبریزشان کن از آرامش و عشق و سعادت آنقدر که دیگر حرف هیچ کسی دل من و آنها را نشکند. خدایا فقط تو میدانی در وجودم چه غروری شکسته است با زدن این حرفش. احساس میکنم له شده ام

بعدنوشت: 

بعد از دوساعت از صدای هق هق من بیداره شده و به جای اینکه دستی روی سرم بکشد که بد به آن دست محتاجم می گوید از ده تا الان داری گریه می‌کنی؟ پاشو بخواب. خجالت بکش. کسی نداند فکر میکند چه ظلمی در حقت شده و من اینجور وقتها دلم فقط مرگ می‌خواهد اینقدر که فهمیده نمی‌شوم. گاهی باورم نمی‌شود این رفتارهای سنگدلانه از مردی سر می‌زند که ادعای عاشقی دارد. دلم شکسته بود و با جمله خجالت بکش پودر شد. گویی که اشک من ننگی است بر زندگی اش