روزهای شیرین هفته

پنجشنبه را بیشتر از هر روزی دوست دارم. هفته تمام است. فردایش تعطیل است و نقشه می‌کشم برای ناهار، عصر و فردایمان. حتی اگر قرار باشد خانه بمانیم و کار کنیم. چهارشنبه ها را دوست دارم چون با خستگی وصف ناپذیری به خانه می‌رسم. یک خستگیِ پر از رضایت. یک خستگی شیرین. راستش هیچ‌وقت در تمام عمر اینقدر از خودم راضی نبودم که در کار فعلی‌ام راضی‌ام. 

سه شنبه‌ها را دوست دارم چون روز انجام تعهدی است که نسبت به خودم دارم. حتی اگر تنبلی کنم و دیر شود باید بروم.

دوشنبه‌ها را دوست دارم چون وسط هفته است. چون هفته‌ام را به دو بخش متفاوت تقسیم می‌کند. دانشچو که بودم همیشه سنگین ترین روز هفته‌ام بود. از 8 صبح تا 6 عصر کلاس داشتم.

یکشنبه ها را دوست دارم چون مجبور نیستم ساعت پنج صبح بیدار شوم.

شنبه ها را دوست دارم چون هفته جدید با یک عالم برنامه جدید آغاز می‌شود. چون خیلی وقت دارم چون تمام روزم از آن خودم است.

جمعه ها دلچسب است چون  چشم که باز می‌کنم همسرک هست. اگرچه از هفت صبح بیدارم می‌کند و صبحانه می‌خواهد و نگران کارهایش است. 

جمعه ها دلچسب است چون تنها روز هفته است که با هم صبحانه می‌خوریم. تنها روزی است که چپ می‌روم و راست می‌آیم درخواست چای می‌کند. تنها روزیست که تمام روز در هوایش نفس می‌کشم. تنها روزیست که تمام روز مال خودمان است.

غ‌ـزل‌واره:

+ ان شالله اگر خدا بخواهد تمام تلاشم را میکنم که سپاسگذاری را از شنبه شروع کنیم.

+ آمده بودم از چیزهای دیگر بنویسم.یک پست رمزدار دیگر حتی؛ در ادامه آن قبلی. اما اینها نوشته شد