۵۹. ویوی ابدی

یکشنبه ۱۵ بهمن

روند تغییر دوز دارو باعث شده تو روزای پریود از لحاظ روانی به حال مرگ بیفتم و واقعا یه وقتا با تمام وجودم طلبش میکنم. هنوز حالم بده. ماهک مریضه. دیشب بستن چمدون رو بیخیال شدم و به ماهک رسیدگی کردم.  7 صبح جوری بیدار شدم که برام عجیب بود و به چند ثانیه نرسید که شونه هام و دستهام .... در خودم نمی بینم که بتونم تا 12 جمع و جور کنم که راه بیفتیم. 9 یواش یواش شروع میکنم به جمع کردن و میگم نشد فردا میریم. اما ساعت 11 منی که تا یک ساعت قبل دلم نمی خواست برم از فکر اینکه نتونم همین امروز برم خونه مامان صورتم خیس شده. مامان دلداریم میده که میتونی هنوز دیر نیست اما من جون ندارم بدو بدو کنم تا کارهام تمام بشه. به خونه نگاه میکنم و میگم من دو تا دست پر توان اضافه لازم دارم. ماهک میگه: "مامان دستهای من هست" مردم براش. با کمکش تنبک رو جمع میکنم  و آرزو میکنم فقط همین لحظه کمی بزرگتر بود تا کمکم کنه. 

 

58. یه توضیح بدهکارم

من از صمیم قلبم ممنونم از همدلی هاتون تو پست قبل. با همه وجودم به شنیدن حرفاتون نیاز داشتم. انگشتای تک تکتون رو میبوسم برای تک تک کلمه هایی که تایپ کردید

۵۷. جهنم تمام عیار

اشکهام تمام نمی شن

کم آوردم

درد میکشم

از اعماق درون

دیگه نمیتونم اینطوری ادامه بدم

دیگه نمی خوام...

56. سیاه و سفید

یادگیری نه گفتن و همیشه موافق نبودن بخش مهمی از بازسازی خود است.

 اغلب اوقات بهترین کاریست که می توانید در حق خودتان و آنهایی که دوستشان دارید انجام دهید.

55. و همچنان شرم ونقص

در درون درد می کشم

هر روز  و هر لحظه

بیشتر از هر زمانی میخواهم که تغییر کنم

تغییری بنیادی که بکوبد و دوباره از نو بسازد، من را