ببار بارون

قبل از ازدواج اشک ام دم مشک ام بود. اگر الان نه به آن اندازه ولی کمی راحت تر گریه می کردم؛ الان اینقدر کم نمی آوردم. نه اینکه فکر کنید اتفاق ناگواری رخ داده؛ نه. فقط کم آورده ام. جسمم کم آورده و همین مسئله و البته دلتنگی عزیزان اوضاع روانم را هم دچار بحران کرده. 

اگر مثل گذشته ها کمی چشمانم نم می زد و گونه هایم خیس می شد، غم دلم هم شسته می شد و کمرنگ

مثل همان روزهای تنهایی که از ترس تنها ماندن تا همیشه شبهای زیادی  بالشم خیس میشد

مثل امتحان نظریه که بعد از امتحان فهمیدم جواب سوال همان ماشین منظم داخل جزوه بود و به خاطرش چهار نمره را از دست داده بودم

مثل وقتهایی که فکر می کردم عاشق شده ام و غروبها وقت اذان روی پشت بام  با معبود راز و نیاز می کردم

مثل اولین روزهای آشنایی من و همسر که روی صندلی آرژانتین نشسته بودیم و من گفتم همین جا تمامش کنیم و تمام راه با فکر حلقه اشک چشمان همسر و لرزیدن چانه اش و دل خودم که دوباره تنها می شود از تهران تا ولایت باریدم

مثل روزهای با هم بودنمان قبل از ازدواج که گاه تردیدهایم برای ادامه دادن و ندادن امانم را می برید

مثل روزی که برای مشاوره ازدواج رفتیم سراغ آن مرتیکه شیاد و یک مشت اراجیف تحویل داد و رازداری نکرد و همه آنچه را که نباید به زبان می آورد را آورد. اگر چه عدو شد سبب خیر اما از لحظه خروج از دفترش تا آخر شب در تهران پرسه زدم وباریدم و ٥ صبح با چشمان ورم کرده رسیدم خانه

مثل روز آخرین امتحان ترم ٢ من که مناظرش بودیم و همسر زنگ زد من نمی توانم قول بدهم که کار من در شهر شما نهایی می شود و از تو بخواهم با من بمانی. هیچ تضمینی نیست. نمی توانم وعده سر خرمن بدهم و مثلا برای همیشه خداحافظی کردیم

مثل شبی که گوشی ام  هنگ کرد و در کمال تعجب عکس ها سر جایش ماند اما تمام اس ام اس هایم پاک شد و من از حسرت از دست دادن "دوستت دارم های" عزیز دلم که شاید کسی تا آخر عمر اینطور دوستم نداشته باشد مثل ابر بهار باریدم

مثل روزی که فکر کردم همه چیز تمام شده و بعد از دو ماه همسر زنگ زد که احتمالا کارم در شهر شما نهایی شود و من مثل یخ برخورد کردم اما وقتی قطع کرد از فکر ادامه تردیدهای بی پایان کودکانه گریستم

مثل اولین عید نوروزی که قرار بود کنار خانواده ام نباشم و با گریه رهسپار جاده ها شدم

مثل روزهای رفتن همسر در ایام عقد که با هر بار رفتن اش بخشی از وجودم را می برد

مثل روز بردن جهاز که حس می کردم دارند من را از خانه بیرون می اندازند و پریشان و وحشی شده بودم

مثل آخرِ شب پاتختی که دیگر وقت رفتنِ همیشگی بود

مثل چند هفته بعد از عروسی که از دلتنگی مادرجانم کار کردم و زار زدم

مثل روزهایی که منتظر جواب آزمایشاتم بودم که بگویند ریسکی در کار نیست و جنین ات سالم است

مثل بچگی که راحت گریه می کردم

مثل خیلی وقتهای دیگر که فقط گریه جلادهنده دلم شد